Featured

Czarna Dziura

Victor Magus et Ariolus RV Fizyczne

To jest wynik sesji RV dotyczącej czarnej dziury Sagittarius A w centrum naszej galaktyki. I, jak zwykle, od początku aż do końca sesji nie wiedziałem, co badam. Szacuję swój poziom "trafienia w cel" na 100% 💪, a jestem wobec siebie dość krytyczny i wymagający!

Większość z nas mniej więcej wie, czym jest czarna dziura i jak wygląda proces grawitacyjnego "upadku" materii, więc nie będę tu tego powtarzał. Patrz: horyzont zdarzeń, dysk akrecyjny. Obserwowałem bardziej proces niż obiekt i to z bardzo ciekawej perspektywy, a mianowicie Świadomości Nadrzędnej = Źródła = Boga! Skupię się zatem na takich informacjach, których nie przeczytamy w Wikipedii.

Od samego początku wyczuwam wir, lej, ciągnący się jak karmel, z dziurą wlotową i ostrym, nieskończonym, spiczastym końcem. Kojarzy mi się wyciąganie/rozciąganie, które prowadzi do nieskończenie wąskiego i długiego strumienia. Ja jestem Świadomością spoza - sponad tej struktury, obserwuję ją, steruję, nadaję bieg, być może nawet projektuję. Jestem obecny od zewnątrz, a z tyłu, z drugiej strony ktoś/coś może wniknąć do tunelu.

Zgodnie z teorią Wszechświata fizycznego jako "symulacji" czy "Matrixa", do tunelu wchodzą mieszkańcy "gry komputerowej" czyli NPC (non-playable character). Tunel/wir jest jak przejście między wymiarami, ale różnych jakości, jak np. śmierć: z fizycznego do duchowego. Istoty przeciskają się prze coraz węższy lejek, aż pozostaje ostra cienka igła. Mam wrażenie, że w tym procesie istoty gubią swoje pierwotne właściwości, jak ciało fizyczne, powłokę materialną.

Wnikam częścią mojej Świadomości w lej, tunel, wiruję, rozciągam się. Im dalej się rozciągam, tym mniej jestem w mojej pierwotnej przestrzeni 3D, zmienia się otoczenie, prawa fizyki. Przestaję istnieć, roztapiam się, rozpuszczam, integruję, wtapiam w otoczkę wiru. Nie wychodzę jednak z drugiej strony, jak w przypadku innych tuneli czy membrany. Tu nie ma wyjścia, świadomość w pierwotnej formie przestaje istnieć. Ja, jako Świadomość Nadrzędna na zewnątrz wiru, jestem czymś innym od świadomości podrzędnej wchodzącej do wiru, nie mamy wspólnej płaszczyzny.
- Świadomość Nadrzędna (z zewnątrz): obserwuje procesy symulacji, materii 3D/4D,
- świadomość podrzędna (z wewnątrz): jest iluzją, symulacją, projektem, fluktuacją energii zerowej.

Cokolwiek wlatuje do tunelu, przestaje realnie istnieć w 3D, a z punktu widzenia świata 3D istnieje wiecznie w czasie. Trzeba znaleźć inną skalę odniesienia niż 3D+time=4D, spojrzeć na całość w innej niż liniowa skali czasu. Należy zwinąć czas w okrąg, kulę, punkt. "Wszystko wszędzie naraz", co było, jest i będzie, zamknięte w ograniczonej Kuli Czasu. Patrząc z zewnątrz na zamkniętą kulę czasu, można zrozumieć ideę, sens istnienia materii, Wielkiego Wybuchu, czasu, sił elementarnych, energii. Wszystko zamyka się, domyka, jest ograniczone, skończone, zasymulowane.

Ciekawe, że widzę Kulę jak mandarynkę ze skórką wywróconą na drugą stronę (inside out). Czarna dziura nie jest punktem, który my obserwujemy z zewnątrz. Jest całkowicie na odwrót: to nasz wszechświat fizyczny jest punktem, a "zewnątrz" istnieje wewnątrz czarnej dziury. Świadomość Nadrzędna patrzy więc na powierzchnię czarnej dziury "od środka" i postrzega ją jak kulę.

Wielki Wybuch: "najpierw" (lub "zawsze") istnieje zero/nic, po czym następuje fluktuacja energii, pojawia się nagle wszystko, ale i tak suma pozostaje zerowa, nic dodatkowego nie wzięło się z niczego, wszystko dzieje się w ramach prawdopodobieństwa matematycznego. Czarna dziura wyrównuje fluktuację, ściąga materię do pierwotnej formy, fazy, energii, zeruje zmienne, materię, czas.

Ja, jako Bóg, widzę zamkniętą i skończoną Kulę (Sferę) Doświadczania. "Z prochu powstałeś i w proch się zamienisz": energia była zerowa i do zera wróci, ale w miedzy-"czasie" wydarzył się cały Wszechświat, mnóstwo rzeczy się urodziło i zniknęło, powstała masa Doświadczeń (w) Świadomości. Jest to proces Samodoświadczania Świadomości = Źródła.

A czy czarne dziury są tunelem/portalem do Źródła?