Krąg kamienny Gotów w Grzybnicy (woj. koszalińskie).
Wchodzę do dużego kręgu (drugi z kolei). Na zewnątrz wyczuwam stojącą postać wojownika, ma na sobie kolczugę, hełm - szyszak, w dłoni dzierży długi miecz, bardziej celtycki niż rzymski. Jest dla mnie jak ojciec, wspiera radą i dzieli się życiowym doświadczeniem, jest to mieszanka mądrości, siły i waleczności. Jego wpływ na mnie pozostaje aktywny jeszcze przez co najmniej pół roku.

Ales Stenar (Sweden): kamienny krąg Wikingów.

Miejsce mocy (krąg kamienny) w pobliżu Białowieży. Kamienie nie wystają zbytnio ponad powierzchnię gruntu. Można wejść na drewnianą wieżę i popatrzeć z góry, chociaż las i zarośla zasłaniają większość widoku.

Po drodze do torów kolejowych uderza mnie potężna i smutna energia, aż się muszę zatrzymać. Odbieram żal kilkunastu czy nawet kilkudziesięciu osób zamordowanych w tym miejscu, prawdopodobnie podczas II Wojny Światowej. Łączę się z duszami, uzmysławiam im ich położenie, odprowadzam do światła tych, którzy są na to gotowi. Energia tego miejsca dominuje nad kręgiem kamiennym.

Stonehenge (UK). Niby magiczne miejsce, ale odebrałem je jako przyciężkie, "tłuste", "tępe". Duża liczba zwiedzających miesza też w energii i odbiorze. Nie czułem się wcale dobrze, w odróżnieniu od kręgu w Avebury (UK).

To jest dopiero magiczne miejsce! Dotykając kamieni, doświadczyłem cudownej wizji:

Jestem wewnątrz kręgu, ale w innym czasie, w przeszłości. Obserwuję druidów / magów / kapłanów w długich, białych szatach ze szpiczastymi kapturami. Odprawiają rytuały, śpiewają pieśni. Pośrodku kręgu strzelają w górę wysokie płomienie ogniska. Odnoszę wrażenie, że komunikacja jest dwukierunkowa, tzn. że kiedy ja ich widzę, to oni widzą mnie. Czuję się dobrze, jak u siebie.